به مگنوس کارلسن برای پیروزی بزرگش در رقابت شطرنج تاتا استیل در ویک آنزی، تبریک عرض می کنم! او در آنجا بدون شکست، به رکورد 10 امتیاز از 13 بازی  من رسید و حتی رکورد خودش را نیز بالاتر برد. من دوست دارم بگویم او موفقیتهایش را در سالی که من مربی او هستم به دست می آورد اما روشن بود و اکنون روشنتر است که مگنوس یک استعداد خیلی خاص است و او برای چیزی که می تواند به دست آورد، هیچ محدودیتی ندارد .

قدم بعدی کارلسن مشهود است اما ساده نیست: پیروزی در رقابتهای نامزدهای مارس در لندن  که در این صورت او به عنوان حریف ویشی آناند در رقابت قهرمانی جهان مطرح خواهد شد. من برای اساس شطرنج خوب و روح مبارزۀ بزرگ تلاش می کنم، نه برای بازیکنان، البته برای من سخت خواهد بود که از سه هم وطن روسی خود در لندن یعنی کرامینک، سویدلر و گریسچوک، حمایت نکنم. چگونه می شود عنوان دار قهرمانی شطرنج جهان از هند آفتابی تا نروژ منجمد حرکت کند بدون اینکه در خانۀ سنتی خود یعنی روسیه توقفی نداشته باشد؟

برخی می گویند رقابتهای قهرمانی جهان قدیمی هستند یا ورزشی با یک فهرست رتبه بندی و رقابتهای سطح بالا، هرگز نیازی به یک قهرمان جهان ندارد. اما من همچنان بر این باورم که پیکار شانه به شانه، هیجان انگیز ترین و عادلانه ترین راه برای رسیدن به این عنوان است و اینکه میراث ما از قهرمانان بزرگ، یکی از عناصر قدرتمند شطرنج به عنوان یک ورزش جهانی می باشد. مگنوس پیوستن به این رتبه ها را انتخاب می کند. تنها چیزی که برای او باقی می ماند، پیروزی در زمانی است که بیشترین اهمیت را دارد، یک آزمون واقعی از یک قهرمان